Şakik-i Belhi hazretleri, bir kıtlık senesinde, herkesin kara kara düşündüğü bir ortamda, zengin bir adamın kölesinin neşeden oynadığını gördü. Ona sordu:

- Herkes kıtlıktan, açlıkla karşı karşıya olmaktan inler dururken sen neye güvenerek böyle oynayabiliyorsun?

Köle cevap verdi:

- Benim efendimin 7 tane köyü var, her ihtiyacımızı efendimiz bol bol sağlıyor.

Şakik-i Belhi hazretleri bunun üzerine kıtlıktan muzdarip talebelerine buyurdu ki:

- Kendimize gelelim! Bir köle efendisinin yedi köyüne güveniyor, kendisini emniyet içinde hissediyor. Biz nasıl tevekkül ediyoruz ki; dünyadaki bütün köylerin, şehirlerin sahibi ve her canlının rızkına kefil olan Allah-u Teâlâya köleyken hâlâ rızk endişesi içindeyiz..
kullardan medet ummayı bırakıp asıl sahibimize bir dönebilsek nasılda güzel olacak...